W wyroku z dnia 20 kwietnia 2023 r. w sprawie C 282/22 Trybunał orzekł, że ładowanie samochodów elektrycznych – w okolicznościach sprawy – należy traktować jako dostawę towarów dla celów VAT.

Zdaniem TSUE, dyrektywę VAT należy interpretować w ten sposób, że stanowi „dostawę towarów” jedno złożone świadczenie składające się z:

– udostępnienia urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych (w tym integracji ładowarki z systemem operacyjnym pojazdu),
– zapewnienia przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów tego pojazdu,
– niezbędnego wsparcia technicznego dla zainteresowanych użytkowników oraz
– udostępnienia aplikacji informatycznych umożliwiających zainteresowanemu użytkownikowi rezerwację konektora, podgląd historii transakcji oraz wpłatę środków gromadzonych w portfelu cyfrowym celem wykorzystania do płatności za ładowanie.

Sprawa:

Wyrok ten jest odpowiedzią na wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska):

Czy świadczenie złożone realizowane na punktach ładowania na rzecz użytkowników pojazdów elektrycznych obejmujące:

  1. a) udostępnienie urządzeń do ładowania (w tym integrację ładowarki z systemem operacyjnym pojazdu),
  2. b) zapewnienie przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów pojazdu elektrycznego,
  3. c) niezbędne wsparcie techniczne dla użytkowników pojazdów,
  4. d) udostępnienie użytkownikom specjalnej platformy, strony internetowej czy aplikacji, służących do rezerwacji danego konektora, podglądu historii transakcji i dokonanych płatności, a także możliwości korzystania z tzw. eportfela, służącego do dokonywania płatności należności za poszczególne sesje ładowania

– stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 1  czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 24 ust. 1 tej dyrektywy?

Stanowisko Trybunału:

TSUE zauważył, że aby określić czy w kontekście ładowania samochodów elektrycznych możemy mówić o dostawie towaru, lub świadczeniu usługi, musimy wziąć pod uwagę punkt widzenia przeciętnego użytkownika punktów ładowania wraz z uwzględnieniem, w ramach całościowej oceny, wagi jakościowej, a nie tylko ilościowej, elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów

Uzasadniając kwalifikację świadczenia jako „dostawy towarów” trybunał przywołał następujące argumenty:

  • transakcja polegająca na przepływie energii elektrycznej do akumulatora pojazdu elektrycznego stanowi dostawę towarów, ponieważ transakcja ta upoważnia użytkownika stacji ładowania do konsumpcji, w celu napędu pojazdu, przekazywanej energii elektrycznej, która zgodnie z art. 15 ust. 1 dyrektywy 2006/112 jest zrównana z rzeczą;
  • zaopatrzenie w energię elektryczną akumulatora pojazdu elektrycznego zakłada użycie odpowiednich urządzeń do ładowania, które mogą obejmować ładowarkę podlegającą integracji z systemem operacyjnym pojazdu. W konsekwencji przyznanie dostępu do tych urządzeń stanowi minimalne świadczenie usług, które jest nierozerwalnie związane z dostawą energii elektrycznej i z tego względu nie może być brane pod uwagę przy ocenie części, jaką świadczenie usług stanowi w całości złożonej transakcji obejmującej również tę dostawę energii elektrycznej;
  • wsparcie techniczne, które może być konieczne dla zainteresowanych użytkowników, nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu z dostawy energii elektrycznej niezbędnej do napędu pojazdu elektrycznego – jest to więc usługa pomocnicza, przy czym TSUE podniósł ten argument również w stosunku udostępnienia aplikacji informatycznych umożliwiających zainteresowanemu użytkownikowi zarezerwowanie konektora, podgląd historii transakcji i wpłatę środków celem zapłaty za ładowanie.

Według TSUE, to przepływ energii elektrycznej jest więc dominującym elementem jednego i złożonego świadczenia, przy czym na fakt ten nie mają wpływu przytoczone przez NSA argumenty o tym, że obliczając kwotę należną z tytułu ładowania pojazdu elektrycznego można uwzględnić nie tylko ilość przekazanej energii elektrycznej, ale także opłatę za okres postoju w trakcie tego ładowania oraz o tym, że dany podmiot może obliczać cenę wyłącznie na podstawie okresu ładowania.

Wyrok ten jest odpowiedzią na wątpliwości oczekiwaną przez szereg podmiotów zaangażowanych w proces ładowania samochodów elektrycznych i może wpływać na określenie:

  • stawki VAT (zwłaszcza w kontekście stawek obowiązujących w okresie trwania tarczy antyinflacyjnej),
  • miejsca opodatkowania świadczenia,
  • momentu powstania obowiązku podatkowego.

Rozstrzygnięcie może mieć również znaczenie dla obowiązków regulacyjnych i akcyzowych.

***

Jako zespół ekspertów w zakresie klasyfikacji, zapraszamy do kontaktu w zakresie wszelkich aspektów i wątpliwości związanych z klasyfikacją, bądź sposobami jej skutecznego zabezpieczenia.

Zespół Centrum Klasyfikacji Towarów i Usług
biuro@centrumklasyfikacji.pl
Tel. 22 24 39 500